Şimdiki çocuklar...

Geçenlerde, kavga etmediğimiz dönemlerde çok yi geçindiğimiz; değerli insan, biricik sevgilim M.Y.'ye (32) yazılan bir mektup bir rastlantı neticesinde elime geçti.
Halen birleştirilmiş sınıflı bir köy okulunda 3. sınıfa devam eden şahsın mektubu aynen aşağıdaki gibidir:
Sayın Milan;
Sizin dediğiniz gibi artık ders çalışıyorum. Ama Bedirhan ders çalışmıyor. Hep oynuyor. Doğan çok iyi birisi. Şahin ise onu hiç sevmiyorum. Çünkü o bana çok kaba davranıyor. Öğretmenim çikolatayı yedin dediniz. Ama ben çok üzüldüm. Hikaye okumayı çok severim. Öğretmenim size şunuda söyleyeyim ben oyun oynamayı sevmiyorum. Beni zorlamayın. Size de küserim.
Sizi seven Can S.

Lütven bana kızma.
Can S.
3/A No: 48

Bu da Ali adında başka bir şahsın (o da 3. sınıf öğrencisi) günlüğünden:
15/09/2006
Ben bu günü kendime özel yazdım. Akşama gelelim. Yemek yerken başımı salladım. Annem bağırdı. Sonra her günki yaptığı şeyi yaptı ve bana çimçik attı.
Benim ne suçum var. Bırak bunu be Ali. Sen çileni çekeceksin.
Bu gözyaşı benim.