bir zamanlar italya'nın son kralı III. emenuelle vardı; III. vittorio emanuelle savaştan sonra sürgüne gönderildi. tutkulu bir antik para koleksiyoncusu olmasına karşın, bu kral daha çok ekonomik ve askeri sorunlarla ilgilenen, hümanist kültürü kıt birisi olarak ün salmıştı. bir gün bir resim sergisinin açılışını yapmak, dolayısıyla tablolara hayran hayran bakarak salonları dolaşmak zorunda kaldığı anlatılıyor. kral, yamaçlarında bir köyün uzandığı çok güzel bir vadi manzarasının önüne geldiğinde, uzun uzun resme bakmış ve serginin yöneticisine sormuş: "bu köyün nüfusu nedir?"anlatı ormanlarında altı gezinti | umberto eco | can y. | aralık 1996 | s. 87
1 yorum:
bi keresinde ben de kral gibi düşünürken yakaldım kendimi. amasra civarında mıydı, neydi, kıyıya yakın çok güzel bir adacığın yanından geçerken, içsesimin, "ooo ne güzel manzara, güzel otel olur buraya" derken duydum. nefret ettim. bunu dediğimde epey gençtim. insan, zehirli, çirkin bir yaratık. yaşlandıkça içsesimi "ooo ne güzel bir manzara, inşallah öküzün birinin aklından bir otel yapmak geçmiyordur buraya" diyecek kadar terbiye ettim:)
bir keresinde de çok güzel bir manzarası olan vadiye bir bina yaptıklarını gördüm. "elimde olsa pisliğine burayı körler okulu yapardım," dedi içsesim.
bakın erhanbey, bugünün olağanüstü tüm fikirlerini sizin için harcadım:P
sevgiler.
Yorum Gönder