Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
POPÜLER
-
robert dankoff, "seyyah-ı âlem evliyâ çelebi'nin dünyaya bakışı" adlı eserinde, seyyahımızın kalmuklar arasında seyahat e... -
afişler şurada ... burada da 'sanatçı' hitler'in bir takım çalışmaları sergileniyor. [kaynak] -
Tıpkı Günlük Yaşam Sahneleri bölümünde söylediğimiz gibi, tek tek kadın erkek figürleri ve bunların ilişkilerini gösteren minyatür... -
Celis-i halvetim, vârım, harîm-i mâh-ı tabânım Enîsim, mahremim, vârım, güzeller şâhı sultânım Hayâtım, hâsılım, ömrüm, şârab-ı kevserim,...
-
...Hayvanlarla seks ile büyücülük arasındaki bağlantı, şeytanın aniden belirip hayvanlarla ilişkiye geçmiş insanlardan sadakat tal... -
en önemli islâm dini düşünürlerinden biri olan gazâlî (1058-1111), nasıhatü’l mülûk adlı yapıtında, havva’nın cennet bahçesi’nde işlediğ...
-
Doğan Apartmanı, Doğan Sigorta, Doğan Sağlık, Doğan Kardeş Dergisi... Bu 'Doğan'lardan birini ya da birkaçını siz de bilirsiniz.... -
Metin And'ın "Osmanlı Tasvir Sanatları" isimli harika kitabının "Günlük yaşam sahneleri" bölümü: "Sar... -
erzurumlu ibrahim hakkı 'nın marifetname'sinde yer alan haritalar. bi de dünyanın kutuplardan görünüşü var. [ kaynak ] -
12 eylül döneminde diyarbakır cezaevi'nde yapılan dehşet verici zülmü anlatan bu resimleri, kendisi de o sürece tanıklık etmiş olan Zülf...
4 yorum:
Merhaba,
bu çocuklar hiç öyle harikalar diyarına gider gibi gelmediler bana, siz ne dersiniz Erhan bey? Sahi, biz buralardayken siz nerelerdesiniz?
Sevgiler.
erken gelmişsin, justin. saat 3.oo'te buluşacaktık.
çok gerçekçisin, justine. çocukken her yer cennet, her tünel harikalar diyarına giden bir geçit. çılgın, parıltılı hayaller demek çocukluk. bergman'ın sonbahar sonatı'nı izliyorum; adam, "büyümüş olduğumu düşünüyor musun," diye soran karısına, "büyümüş olmak, hayalleri ve umutları idare edebilmektir," diyor. çocukken hayaller kontrolden çıkar, delirirsin, delice mutlu olursun... önünde dere, elinde uyduruk bir ağaç kabuğu ile. demem o ki, o çocuklar da harikalar diyarına gidiyor.
ağladım biraz filmde. bu filmi her izleyişimde ağlarım. hala da boğazımda. ondan bu ciddiyetim.
uyuyordur belki:) şşşşt...
ben bir cüneyt arkın filminden çıktıktan sonra, duvarlara sırtımı sürte sürte, her an bir köşe başından bir düşman elinde dabancasıyla çıkar endişesi, meydan okuması ve dehşetli bir macera heyacanıyla, yirmi dakkalık yolu iki saate uzatıp ancak böylece evine varabilmiş bir insan idim bir zamanlar justine.
insan yaşlandıkça bayatlıyor da maalesef.
emin ol bu çocuk da benim yaşadıklarımı yaşıyor orada koşarken: muhtemelen o esnada toplar patlıyor, kurşunlar uçuşuyor ve ama o umursamıyor hiç bi şeyi zira cebinde vatanının kurtuluşu için son derece hayati bir mektup taşıyor.
(hiç şüphesiz son dakikada mektubu yerine ulaştıracak, o vakit herkes bu genç adamın karşısında hüngür hüngür ağlayacak ve ne şanslı bir babası var bu çocuun diye düşünecekler.)
Aklıma İvan'ın Çocukluğu geldi, sizi dinlerken. Bu konuda biraz farklı düşünüyorum ama tabii çocuk çocuktur, kanser gibi bir hastalığa, ölüme, her neyse işte, en kötü şeylere bile farklı tepkiler verir.
Yazacağım bu konuda.
Sevgiler.
Yorum Gönder