Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
POPÜLER
-
Tıpkı Günlük Yaşam Sahneleri bölümünde söylediğimiz gibi, tek tek kadın erkek figürleri ve bunların ilişkilerini gösteren minyatür... -
erzurumlu ibrahim hakkı 'nın marifetname'sinde yer alan haritalar. bi de dünyanın kutuplardan görünüşü var. [ kaynak ] -
Hann tehr sverthit Gram ok leggr i methal theira bert** Völsunga Saga, 27 Öyküm gerçeğe bağlı kalacak, ya da en azından gerç... -
Nicole Eisenman, Sloppy Bar Room Kiss, 2011 Kâh sevgiyle toplanıp bir olur bütün şeyler, Kâh da ayrılırlar yine tek tek nefretin ki... -
hilmi yavuz okuma notları'nda (boyut kitapları, 1998, s 68) "bir soruşturma yapılsa -ve, örneğin, 10 Türk Şiiri’ sorulsa, nasıl... -
robert dankoff, "seyyah-ı âlem evliyâ çelebi'nin dünyaya bakışı" adlı eserinde, seyyahımızın kalmuklar arasında seyahat e... -
Kadın şeklinde kendilerini varoluşun kucağına atan bazı insanlar vardır. Bunlar gerçekten insan mıdır? Veya bunlar mesela vakti gelince dü... -
Doğan Apartmanı, Doğan Sigorta, Doğan Sağlık, Doğan Kardeş Dergisi... Bu 'Doğan'lardan birini ya da birkaçını siz de bilirsiniz.... -
Metin And'ın "Osmanlı Tasvir Sanatları" isimli harika kitabının "Günlük yaşam sahneleri" bölümü: "Sar... -
27 Temmuz 1656’da, Houtgracht’taki büyük sinagogun kapısına İbranice yazılmış olan aşağıdaki metin asıldı: "Uzun zamandır şeytan...
4 yorum:
Merhaba,
bu çocuklar hiç öyle harikalar diyarına gider gibi gelmediler bana, siz ne dersiniz Erhan bey? Sahi, biz buralardayken siz nerelerdesiniz?
Sevgiler.
erken gelmişsin, justin. saat 3.oo'te buluşacaktık.
çok gerçekçisin, justine. çocukken her yer cennet, her tünel harikalar diyarına giden bir geçit. çılgın, parıltılı hayaller demek çocukluk. bergman'ın sonbahar sonatı'nı izliyorum; adam, "büyümüş olduğumu düşünüyor musun," diye soran karısına, "büyümüş olmak, hayalleri ve umutları idare edebilmektir," diyor. çocukken hayaller kontrolden çıkar, delirirsin, delice mutlu olursun... önünde dere, elinde uyduruk bir ağaç kabuğu ile. demem o ki, o çocuklar da harikalar diyarına gidiyor.
ağladım biraz filmde. bu filmi her izleyişimde ağlarım. hala da boğazımda. ondan bu ciddiyetim.
uyuyordur belki:) şşşşt...
ben bir cüneyt arkın filminden çıktıktan sonra, duvarlara sırtımı sürte sürte, her an bir köşe başından bir düşman elinde dabancasıyla çıkar endişesi, meydan okuması ve dehşetli bir macera heyacanıyla, yirmi dakkalık yolu iki saate uzatıp ancak böylece evine varabilmiş bir insan idim bir zamanlar justine.
insan yaşlandıkça bayatlıyor da maalesef.
emin ol bu çocuk da benim yaşadıklarımı yaşıyor orada koşarken: muhtemelen o esnada toplar patlıyor, kurşunlar uçuşuyor ve ama o umursamıyor hiç bi şeyi zira cebinde vatanının kurtuluşu için son derece hayati bir mektup taşıyor.
(hiç şüphesiz son dakikada mektubu yerine ulaştıracak, o vakit herkes bu genç adamın karşısında hüngür hüngür ağlayacak ve ne şanslı bir babası var bu çocuun diye düşünecekler.)
Aklıma İvan'ın Çocukluğu geldi, sizi dinlerken. Bu konuda biraz farklı düşünüyorum ama tabii çocuk çocuktur, kanser gibi bir hastalığa, ölüme, her neyse işte, en kötü şeylere bile farklı tepkiler verir.
Yazacağım bu konuda.
Sevgiler.
Yorum Gönder