Nobel ve prestij

Borges muhteşem öyküler yazmış bir büyük adamdır. Ben kendisine hayranım. Türkçe’de yayınlanan neyi varsa okudum. Çoğu kitabını defalarca okudum. Eğer, hiç kuşkunuz olmasın, kendisi bir tanrı olsaydı bence olmazdı ondan başka tapacak.
Ama Nobel’e değer görülmemiştir.
Çünkü başından beri Nobeller’in politik bir yanı olmuştur. Borges’in edebiyatla kurduğu ilişki, tamamen hedonist bir ilişkiydi. Bu yüzden okuması çok keyiflidir; çarpar bizi ama içimizi acıtamaz. Sartre mesela öyle değildir. O bir şey anlatır, bizimle ilgili bir şeyler, varoluşumuz üzerine, yalnızlığımız, sorumluluklarımız, bırakılmışlığımız, ‘bulantı’mız üzerine bir şeyler. Kafka gibi, Dostoyevski gibi adamların yapıtlarından daha âlâ politik metinler olabilir mi? İnsanlık hâli üzerine birer manifesto gibidir her satırları. Nobel jürisi görebildiğim kadarıyla, Borges tarzı yazarlardan çok Sartrevarî yazarları tercih etmiştir her zaman ve belki de Nobel ödüllerinin sahip olduğu bu prestij, edebiyatı ahlakî tercihlerden bağımsız düşünememelerinden klaynaklanmaktadır.
Eğer Nobel Ödülleri’nde politik tercihler belirleyiciyse, bu bağlamda bir politik tercihten söz edilmelidir diye düşünüyorum.
Yoksa bir takım Siyonist ve Ermeni tohumu komplocunun Türk düşmanı Hıristiyan Avrupalılar’la Türk’ü parçalamak ve yok etmek için politik bir strateji gereği Orhan Pamuk’a bu ödülü verdiği şeyinin, iddiasının, doğru olduğuna kâni değilim ben yani, anlatabiliyo muyum.
Yani, ne olacak lan bu memleketin hâli?