Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
POPÜLER
-
robert dankoff, "seyyah-ı âlem evliyâ çelebi'nin dünyaya bakışı" adlı eserinde, seyyahımızın kalmuklar arasında seyahat e... -
Tıpkı Günlük Yaşam Sahneleri bölümünde söylediğimiz gibi, tek tek kadın erkek figürleri ve bunların ilişkilerini gösteren minyatür... -
afişler şurada ... burada da 'sanatçı' hitler'in bir takım çalışmaları sergileniyor. [kaynak] -
Pek çok bölgede Sünnî ve Kızılbaş kesimlerde takdis edilen taş ve kayalara rastlanabilmektedir. Meselâ Kırıkkale'nin Hasandede ... -
Doğan Apartmanı, Doğan Sigorta, Doğan Sağlık, Doğan Kardeş Dergisi... Bu 'Doğan'lardan birini ya da birkaçını siz de bilirsiniz.... -
Celis-i halvetim, vârım, harîm-i mâh-ı tabânım Enîsim, mahremim, vârım, güzeller şâhı sultânım Hayâtım, hâsılım, ömrüm, şârab-ı kevserim,...
-
Le navigationi et viaggi nella Turchia'da geçen Geyikli Baba tasviri... Kutbü’l-arifîn Şeyh Geyikli Baba Hoy’dan gelmiştir. Ulu g... -
en önemli islâm dini düşünürlerinden biri olan gazâlî (1058-1111), nasıhatü’l mülûk adlı yapıtında, havva’nın cennet bahçesi’nde işlediğ...
-
Meraklısı bilmez mi? Nâzım Hikmet, hayatına giren kadınlar için, son dönem Türk Edebiyatı’nın en güzel aşk şiirlerini yazmıştır.... -
hilmi yavuz okuma notları'nda (boyut kitapları, 1998, s 68) "bir soruşturma yapılsa -ve, örneğin, 10 Türk Şiiri’ sorulsa, nasıl...
2 yorum:
efendim şimdi bu "ölü fotoğrafçılığı" 19. yuzyilda çok yaygınmış.
fotoğraflardan da anlaşılacağı üzere daha çok ölü çocuk fotoğrafları çekiliyor. yine fotoğraflardan anlaşılacağı üzere aile fotoğrafı tadında olanlarına da rastlanabiliyor..
buna ek olarak, "ölü fotoğrafçılığı" avrupa'da amerika'ya göre daha yaygınmış.
ayrıca ilginç bir ayrıntı olarak; birçok fotoğraf aslında bir kompozisyon. bunların en ilginç olanı ise kanımca kiliselerdeki ikonaları taklit eden fotoğraflar.. bu fotoğraflarda "ölü" genelde ikonadaki "aziz" rolünde görünüyormuş.
sonraları bu ritüelden vazgeçilmiş. gerçi nasıl başladığını da bilemiyoruz...
böyle...
adam ölüyor ve sonra bir ölü kozmetiği sanayii devreye giriyor. vücudu cilalıyor, surata makyaj falan yapıyorlar.
bu tuhaf yani.
ölen lider mumyalanıyor ve sonra ceset yıllarca halkın ziyaretine açılıyor.
bizde mezarlıklar, özellikle köy mezarlıkları tam mahallenin ortasında bi yerde olur genellikle. mesela ben köy öğretmeniyken, oturma odamın penceresini açtığımda mezar taşlarıyla burun buruna gelirdim ki son derece metafizik bir takım refleksiyonlar içerisinde şey olduğum bir takım gelişmeler yaşamam neden olmuştu bu durum.
veya, yine bizde, biri öldüğünde sabaha kadar başında beklenilir ya... o da enteresan bir durumdur. mesela bi keresin de bir yakınım ölmüştü ve başında beklemiştik sabaha kadar. içerden kadınların besteli ağlamalarını duyuyorduk ve biz erkekler salonun tam ortasına yatırılmış yakınımızın başında derin bir sessizliğe bürünmüştük. Cesedin üzerinde bir bıçak vardı. Bi ara ölü kişi nefes alıyomuş, o yüzden bıçak inip kalkıyomuş gibi gelmişti de biraz gerilmiştim yani...
daha sonra cenaze evinden kısa bir süre ayrılmıştık bir kaç kişiyle ve bizim evde durduk yerde bi gülme krizine girmiştik. Cenaze bizim daireden üç kat yukarıdaydı ve biz aşağıda gülmekten kırılıyorduk. Üstelik hepimiz derin üzüntülere kapılmıştık, sevdiğimiz bir büyüğümüzdü ölen...
neyse...
her kültürün ölülerle ilgili fantastik bir takım gelenekleri var ama heralde en tuhafı bu fotoğraf olayı olsa gerek. ne acaip bir tür lan şu insanoğlu.
Yorum Gönder