nargile istedim ama gelmedi. zira nargile işlerine bakan şahıs yemek yemeye gitmiş. ama neden bana söylemiyosunuz, gider yan tarafta içerdim, dedim. sadece baktı bana bu müesesenin bir şeyi olan kişi ve sonra gitti. bira içiyorum.
son zamanlarda ne çabuk yaşarıyor gözlerim. mesela bu gün yeni eğitim öğretim yılının açılış töreninde mezun bir öğrencinin yaptığı konuşma karşısında nasıl da bir hoş oldum. orada bütün okulun ortasında hüngür hüngür ağlayacaktım neredeyse.
hay allah.
yazıyorum işte. burada yalnızım. kötü bi şey diil yalnız olmak. bazen çok güzel.
hah! nargile geldi.
3 yorum:
A, ben de ağladım.
Bugün mesaim vardı Erhan bey, alışmamışım mesaiye filan, nöbet insanıyım ben. Her neyse, bir arkadaşla oturdum hastanenin karşısındaki kafeye, konuşuyor, konuşuyor, konuşuyorken, birden gözlerim doldu. Öyle yani. Gözler dolunca da ağlıyor insan, tutamıyorum ben kendimi.
Yalnız olmak bence de güzel, çoğu zaman. Bir de Bornova'yı bir türlü sevemedim ben, niyeyse. Son olarak ne güzel nargileniz gelmiş, yaşasın tabii!
Sevgiler.
p.s.: Benim diyeceklerim hiç bitmez, şöyle ki; nargilenin kokusuna bayılıyorum ama içmek için bir girişimim olmadı hiç. Ne bileyim, sanki o ritüel bana uymazmış gibi. Deyvo içerken benim için de ağızlık (böyle mi deniyor acaba) alıyordu, birkaç nefes çekiyordum. O kadar sadece. Böyle işte, anlattım rahatladım;p
Okullar açıldı mı o sene bitmiş gibi geliyor bana. Oysa birileri içinde yeni başlamş gibi oluyor.
şimdi anlatmadan gecemeyeceğim, müesseseden şikayetim var. bira içebildiğinize göre orası park kafe olmalı. geceleri türkü barını sevdiğim yer. içerde barın üstündeki atatürk mecburiyettendir bilirim ama, bu amca da peşimi bırakmadı gitti der söylenirim yine de. konuya gelince, benzeri bi, olay başıma geldi, bizim nargileci o gün de tatildeydi ben de kalakaldım orada arkadaşımla. Yan taraf dediniz ki orası da portakal kafe olmalı, kapsının önünde eksilmeyen bayrağı neye yarar bilmem ama bir gece yine bi arkadaşımla oturmak durumunda kaldım ve nargile istedim. onların da o gece nargilecisi izne çıkmış olmasın mı! limonataya talim ettim. Sonra ne göreyim azizim, mekanda birer ikişer nargile servisi yapılıyor. sonra şef garsona derdimi anlatmalar, şikayet etmeler, ondan özür mahiyetinde bana nargile teklifleri... -öğrendim ki mekanda 'nargileci' diye birşey yokmuş ve garson uğraşmamak için bana bahane uydurmuş- ceketimi aldım cıktım. (burası yalan zira yazdı ve terliyordum, ceket ne arar ama cıktım). Peh, bu kadar söylenebileceğimi de bilmiyordum. İstanbu'a gelince Beyazıt'ta Erenler'de bi nargile içiniz e mi, sevgiler.
Yorum Gönder