doğa dört parçaya bölünmüştür. (toprak, su, hava, ateş) dört o halde temel sayıdır. dört sayısı temel yönlerin, ana rüzgarların, ayın safhalarının, mevsimlerin sayısıdır ve Âdem adı dört harfle yazılır. öyleyse, kollarını açan bir adamın genişliği yüksekliğine eşit olduğundan; böylelikle tabanı ve yüksekliğiyle ideal kareyi meydana getirdiğinden, Vitruvius'un da düşündüğü gibi, insanın temel sayısı dört olmalıdır. bazı dillerde "dörtgen" sözcüğünün ahlakından kuşku duyulmayacak bir insanın sembolü olarak kullanılması gibi, dört sayısı da ahlakî kusursuzluğun sayısı olmalıydı.
güzelliğin tarihi, umberto eco, s.77, doğan kitapçılık 2006
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 yorum:
çok güzel bir alıntı bu erhan bey. kitap da bizde yok, almak lazım. bizde rakamların evrensel tarihi adında seri kitapları var georges ifrah'ın. buraya yorum yazarken açıp dört sayısına bakayım, katkım olsun yazıya diye düşündüm ama öyle çok üşendim ki ayağa kalkmaya, müthiş yorgun olmasam yapardım da ama artık başka sefere. belki daha mistik bir tınıya sahip yedi için filan bir şey yazarsınız, o zaman söz, benim kitapları açar yazarım. eco'nun baudolino'sunu okuyacağım ama erteleyip duruyorum... ne yorgun yorum oldu bu böyle. esnemeye de başladım, ben gideyim.
sevgiler.
Yorum Gönder